In het voorwoord vorig jaar konden we er nog even mee lachen. Corona en de gevolgen werden bij wijze van persiflage verwoord via nieuwe gewoontes en praktijken. Een jaar COVID-19 erbij deed ons minder lachen. Er ontstond wat moedeloosheid. Het had impact op de zorgvragers, naasten, medewerkers. In het begin spanden we ons vooral in om de zorgvragers gezond te houden. De laatste tijd waren het echter vooral medewerkers die uitvielen.
We moesten ons aanpassen. Dat gebeurde door een aantal activiteiten anders te laten doorgaan. Voor andere thema’s betekende dit uitstel. Zo is er het medewerkerstevredenheidsonderzoek waardoor we over waardevolle gegevens beschikken over wat de medewerkers belangrijk vinden, waar ze zich zelf goed in vinden, wat moet verbeterd worden. Het was de bedoeling vorig jaar in overleg te gaan met de zorgeenheden en diensten om de gegevens te bekijken op een zo dicht mogelijk niveau. We hebben dit noodgedwongen moeten uitstellen, na een korte opstart, tot medio 2022. Uitgesteld is inderdaad niet verloren, maar leuk voor het groot aantal medewerkers die deelnamen (een 80 %) is het niet.
Het is echter niet allemaal kommer en kwel. Het Hoop-Huis op de campus in Rekem werd geopend. Goed nieuws en een positief signaal van onze ervaringsdeskundigen. Dit past helemaal in de herstelbeweging die we willen verdiepen.
Door Corona was Acute zorg 3B voor personen met een borderlineproblematiek een tijd gesloten. Voor die zorgeenheid werd ondertussen gezocht naar andere mogelijkheden voor de maatschappelijke inbedding. Dit heeft niet het gehoopte resultaat opgeleverd, maar alle debat heeft geleid tot de uitbouw van een nieuwe werking met een nieuw samengesteld team.
We maken van de gelegenheid gebruik om twee nieuwe psychiaters te verwelkomen in ons zorgcentrum. Een daarvan trekt de afdeling waar we het zojuist over hadden.
De multidisciplinaire richtlijn rond vrijheidsbeperkende maatregelen maakt dat we de organisatie sensibiliseren voor dit onderwerp. Het is de bedoeling op een goede, juiste en zo weinig mogelijk belastende wijze voor de zorgvrager een passende zorg in veiligheid te kunnen geven voor iedereen die betrokken is.
Je hebt daarjuist het woord zorgvrager gelezen. We praten minder over patiënten en bewoners van ons zorgcentrum maar over zorgvragers. Dat is een generieke term die duidt wat onze maatschappelijke rol is en waarom mensen hier zijn. We krijgen dan al eens de reactie dat niet iedereen die zorg wil krijgen: gedwongen opnames, forensische zorgvragers. Het is echter wel onze rol om die zorg te geven en ook al is de persoon zelf niet degene die mogelijk de zorg vraagt, dan is er toch wel een instantie die dat van ons verwacht.
Zorg is een ethisch gebeuren en ook hier werd het afgelopen jaar een beweging ingezet: de lerende gemeenschap ethiek. Net zoals over de onderwerpen die hierboven reeds vermeld werden, vind je ook over dit onderwerp een en ander terug in dit activiteitenverslag.
Voor het personeel was er de voorbereiding voor het dossier flexibel roosteren en het vlinderteam. Hierbij wordt niet alleen aandacht gegeven aan voldoende bezetting van personeel maar ook aan een goede werking en werkomgeving voor de medewerkers maar ook goede en juiste zorg.
OPZC Rekem is niet alleen het zorgcentrum zelf. Het gaat ook om een groot engagement in het netwerk Noolim. We blijven hier met vele partners, ook het MC Sint-Jozef Munsterbilzen, een belangrijke rol in vervullen. Vermaatschappelijke geestelijke gezondheidszorg is en bleef een belangrijk streefdoel, met voor 2021 ook aandacht voor de uitbreiding van een goede crisiszorg. Ook voor 2022 blijven vermaatschappelijking van de zorg en zorg voor mensen in acute nood, belangrijke doelstellingen. Hierin wil OPZC Rekem een voortrekkersrol spelen. De doelgroepenafweging is dan een belangrijk thema. Dat kaderen we in een groot geheel, in een nieuw strategisch plan, dat we vorm geven en uitvoeren in overleg en in samenwerking met onze netwerkpartners. Ook 2022 belooft zeker een meer dan interessant jaar te worden.
We eindigen stilaan dit voorwoord met een stukje geschiedenis: de viering van 100 jaar psychiatrie. Gelukkig ver verwijderd van de start, maar toch altijd goed om even terug te blikken.
Dat doen we in dit activiteitenverslag trouwens ook. Je vindt er het afgelopen jaar in terug. Iets minder ver in de tijd dus. De zorg en liefde voor de zorgvrager staat niet altijd beschreven. Die is ook niet altijd in woorden te vatten. Maar die is er zichtbaar wel. Ook volgend jaar, steeds weer… Dat geldt ook voor de inzet, volharding en de moed van al onze medewerkers, iedere dag weer. Het kan niet vaak genoeg gezegd en geschreven worden hoe trots we zijn op wat we samen doen.
Gewoonweg buitengewoon trots op onze zorg.
Erwin Vermeulen – Voorzitter Raad Van Bestuur
John Vanacker – Administrateur-generaal
